خونه

زنى به حضور حضرت داوود (علیه السلام ) آمد و گفت :

 اى پیامبر خدا پروردگار تو ظالم است یا عادل؟

داوود (علیه السلام ) فرمود:

خداوند عادلى است که هرگز ظلم نمى کند.

 سپس فرمود: مگر چه حادثه اى براى تو رخ داده است که این سؤال را مى کنى؟

 زن گفت : من بیوه زن هستم و سه دختر دارم ، با دستم، ریسندگى مى کنم ،

دیروزشال بافته خود را در میان پارچه اى گذاشته بودم و به طرف بازار مى بردم،

 تا بفروشم، و با پول آن غذاى کودکانم را تهیه سازم،

ناگهان پرنده اى آمد و آن پارچه را از دستم ربود و برد، و تهیدست و محزون

ماندم و چیزى ندارم که معاش کودکانم را تامین نمایم  .

هنوز سخن زن تمام نشده بود، در خانه داوود را زدند، حضرت اجازه وارد

شدن به خانه را داد،ناگهان ده نفر تاجر به حضور داوود (علیه السلام )

آمدند، و هر کدام صد دینار (جمعا هزار دینار) نزد آن حضرت گذاردند

و عرض کردند: این پولها را به مستحقش بدهید.

حضرت داوود (علیه السلام ) از آن ها پرسید:

علت این که شما دست جمعى این مبلغ را به اینجا آورده اید چیست ؟

عرض کردند : ما سوار کشتى بودیم ، طوفانى برخاست ، کشتى آسیب دید،

 و نزدیک بود غرق گردد و همه ما به هلاکت برسیم ، ناگهان پرنده اى دیدیم ،

پارچه سرخ بسته ای سوى ما انداخت ، آن را گشودیم ، در آن شال بافته دیدیم ،

به وسیله آن ، موردآسیب دیده کشتى را محکم بستیم و کشتى بى خطر گردید و

 سپس طوفان آرام شد و به ساحل رسیدیم ، و ما هنگام خطر نذر کردیم

که اگر نجات یابیم هر کدام صد دینار، بپردازیم ، و اکنون این مبلغ را که

هزار دینار از ده نفر ما است به حضورت آورده ایم ، تا هر که را بخواهى،

 به او صدقه بدهى .

حضرت داوود (علیه السلام ) به زن متوجه شد و به او فرمود:

پروردگار تو در دریا براى تو هدیه مى فرستد، ولى تو او را ظالم مى خوانى؟

سپس ‍ هزار دینار را به آن زن داد، و فرمود:

این پول را در تامین معاش کودکانت مصرف کن، خداوند به حال و روزگار تو،